SADIK     DOST DOSTLARINIZI ne kadar incittiğinizi, aklınız başınıza gelince; hiç düşündünüz mü? Eğer, düşündü iseniz, hala siz de; insanlıktan bir eser var demektir... Yok eğer, hadi canım diye, savsakladı iseniz; O, zaman bence, insanlığınızı, vefa duygunuzu sorgulayın, derim... DOSTLUK nedir diye sorsan herkesin kendine göre yapacağı bir tanımı vardır? Mutlaka... Ben tersten anlatayım... Anlayanlara... DOST, DOSTUNU İNCİTMEZ... YARI YOLDA   BIRAKMAZ... Dost, dostunun iyi gününde kötü gününde yanında olur... Dostlar  arasında  maddi  kazanımlar  söz  konusu  olamaz... Dost kendisine bir makam verilince onu dostları ile paylaşır, ondan zevk duyar... Dost, dostunun her zaman yanındadır... Yeni dostlar edinince; eskimeyen dostlarını eşyalar gibi bir kenara atmaz... Eskimeyen dostları, yeni edindiği yarar ilişkisine dayanan dostları ile hasbel kader karşılaştığında; eskimeyen dostlarına suratını ekşitmez, nereden çıktı? Bu anlamında tavırlar takınmaz... Dostluk bilinir ki; para ile, şöhretle, makamla ölçülmez... Bilinir ki; eskimeyen dostluklar bakidir, kardeş gibidir, candır, bir vücudun parçası gibidir... Mesafeler uzak olsa da hep yan yana gibidir... Dost, dostunu kendi yararı için kullanmaz... Dost, dost dediği insanları kendi kölesi olsun istemez... Bütün bu kavramlardan öte; Dostluk kavramı insan olan insanda; yaşanarak, anlaşılan, haz duyulan, tarif edilemeyen duygularla taçlanan bir kardeşliktir... Anlamayanlara zaten sözümüz yoktur... Sadık Dost, özlenen  dostluktur... Bu yazdıklarımızı   anaalamayan  kardeşlerimiz,  tanımını yaptığımız dost kavramının dışına kendilerini koymuşlardır, demektir...