İNSANI   SEVMEK   HAYATI   SEVMEKTİR YAŞADIĞIMIZ HAYAT BİZİ, ne kadar şüpheci yaptı.., tüm iyi hasletleri unutmuşuz... Belkide sonu nasıl bitecek diye korkmaktan; Sevmeyi, dost edinmeyi, arkadaş seçmeyi, muhabbeti, sevgiyi, karşımızdaki ile menfaatsiz bir şekilde ilişki kurmayı unuttuk... Kahrolsun tüm yarar ilişkileri, yaşasın çıkarsız, hesapsız, sade ve yalın samimi arkadaşlıklar, dostluklar.... Karşılıksız sevgi ile; kucaklaşmalar, yakınlaşmalar, sohbetler, ortak ortamda bulunmalar... İnsanların, her zaman iyi, güzel, güçlü, kendilerine imrenilen, gıpta edilen, dostluklar ve arkadaşlıklar kurabilecekleri ümidini, her zaman taşıyorum... Öyle olması gerektiğine, inanıyorum... Ülkemiz insanının eksikliklerinden birisi olarak, birbirimizi  anlamak gibi, bir özelliğin ortada durduğunu görmekteyiz. Birbirimizi anlamıyoruz, anlamak istemiyoruz. Birbirimize tahammül edemiyoruz. İstiyoruz ki; Herkes bizim gibi yaşasın, bizim gibi düşünsün, bizim gibi giyinsin, bizim gibi hayatını devam ettirsin. Kısacası farklılıklara tahammülümüz yoktur. İşte asıl problem buradadır. Bazen aklımdan şöyle bir şey geçiyor. Keşke sosyolojik kurallar da aynen matematikte rakamların ifade ettiği gibi kesin sonuçlar verseydi. Ama öyle değil. İnsan o kadar karmaşık ve birbirine benzemeyen ayrıntılarla gizli ve donanımlı olarak yaratılmış ki; ortak noktaları bulmak zor oluyor. Tıp alanında bile bu gerçeklik kendini ortaya koyuyor. O zaman ne yapmak gerekiyor, herkes benim dediğim mutlak doğrudur, ben benden başkasının fikrine saygı duymam, insanlar mutlaka benim fikrimin doğru olduğunu kabul etmeli, Ancak benim gibi olanların benim yanımda değeri var gibi, burada sayamayacağımız  fikir ve düşüncelerinden vaz geçmelidir. Ortak noktalarda, buluşmalıdır. Ortak paydalar oluşturmalıdır. Bunun da temelinde tahammül etmek, hoş görmek, karşımızdakinin fikrini beğenmesek de, onun da bizim gibi insan olduğunu kabul etmek gerçeği yatmaktadır. Ancak o zaman karşılıklı anlayış ve sabırla meseleleri çözeriz. İnsan olarak insanın halinden anlamak gaye olmalıdır. İnsan  insana şifa  olabilir...  Şeyh  Edebali  ne  demiş;''İnsana  rast  gelesin...''   O kadar...