HAYATI DA BÜYÜK BİR ŞİİRYine bir “12    Mart” geldi geçti. Televizyon milletinin birer ferdi olmuş yurdum insanlarının çoğu, eğer dizilerden fırsat bulup da kısmen de olsa milli-manevi duyarlılığı olan bir kanalın haber bültenine denk gelmişlerse, 12 Mart gününün İstiklal Marşı’nın kabul ediliş günü olduğunu işitmişlerdir. Gerçi; eski bir İstiklal Marşı Derneği Yönetim Kurulu Üyesi olan bu fakirde, bir 12 Martta AKİF’e ve İstiklal Marşı’na layık bir program düzenlemiş değildir ya…12 Mart 1921’den beri bir milli marşımız var: İstiklal Marşı. Hatta İslami bir metin içeriğine sahip olan, bazılarına göre de bir şeriat metni olan bu marşımızın o günlerde kabul edilmiş olması bile çok ilginç… Gazi Mustafa Kemal’in isteğiyle açılan yarışmaya 724 şiir katılıyor fakat hiçbiri milli marş olabilecek yeterlilikte görülmüyor. Ardından o günün Milli Eğitim Bakanı Hamdullah Suphi Bey’in Mehmet Akif’i yarışmaya katılmaya ikna etmesi. Birinciye verilecek ödülü almamak şartıyla yarışmaya katılmaya karar veren Akif’in sırtında paltosunun bile olmamasına ne demeli…  Başkasının paltosuyla meclise giden bu vekil,  günümüz materyalist insanı için ne ifade ediyor acaba… Ya, şiirini yazabilmek için sadece iki yaprak kağıdının olması. Bir yaprağa şiirin temiz kopyasını çekeceği için tek yaprak yetmemiş; şiirin bir bölümünü duvara yazmıştır.    Mehmet Akif hakkında epey yazılıp çizilen var. Fakat elbette yeterli değil. Türkiye Cumhuriyeti Devletine karşı yapılan “gezi” isyanıyla ilgili bile yüzlerce kitap yazılmış, onlarca belgesel çekilmişken AKİF hakkında neşredilenler elbette yetersizdir ve bu durum biz Müslümanların ataletinin tezahürüdür. Biz bu işi iyi yapamıyoruz. Fakat hiç değilse yeni nesillerimize AKİF’i tanıtabilirsek belki onlar bizim yapamadıklarımızı yapabilirler. AKİF’i tanımadan tanıtmak, anlamadan anlatmak nasıl olacak sorusu elbette anlamlıdır. Fakat bir yerlerden başlamak lazım. İşte o başlayanlardan biri Murat Kaya. “Alkışı Sevmeyen Şair” adlı kitabı, çocuklarımıza AKİF’i tanıtmaya bir başlangıç olabilir. Kitapta;AKİF’in kişiliğine, en çok üç şey tesir etmiştir: içinde beş vakit namazın kılındığı ve KURAN sesiyle dolan ev, ilimle buluştuğu mektep ve mahallesi deniliyor. Mehmet Akif, altı ay gibi kısa bir sürede KURAN’I KERİM’i ezberlemişti. AKİF’in evi ile okulu arasındaki mesafe 17 km’dir. AKİF, Halkalı’daki okuluna yaya olarak giderdi. Yani, çocuk başına her gün 34 km okul yolu yürüyordu. Ama bu çocuk, okulunu birincilikle bitirdi. Çünkü; her gün 16 saat çalışıyordu. Sadece derslerde mi, koşuda, yüzmede, ağırlık atma yarışmalarında hep birinci olurdu. Bazen Boğaz’ı yüzerek geçerdi. Sadece sporda mı, hayır. Haksızlık karşısında asla susmadı. Bir arkadaşı haksız yere işten çıkarılınca kendisi de istifa etmiştir. Şimdi AKİF, büyük şair olmasında kim olsun. Vatan şairi öyle büyük bir şairdir ki; yaşayan büyük şairlerden biri olarak gösterilen İsmet ÖZEL, İstiklal Marşı Derneği’nin kurucusu ve genel başkanıdır…O büyük şair ki; İstiklal Marşı’nı “SAFAHAT’a almıyor. Kahraman İslam ordusuna ithaf ettiği İstiklal Marşı için: O şiiri ben değil, kahraman Mehmetçikler ve Türk Milleti yazmıştır, diyor.Kırk bir mısranın her biri, bize ne olduğumuzu ne olmamız gerektiğini, ekmel bir ifadeyle hatırlatıyor. Her hafta başında ve her hafta sonunda; manasını bozan, anlaşılmaz bir hale sokan bir söyleşiyle terennüm etmek için değil; garbın afakındaki çelik zırhlı duvarlara karşı iman dolu göğüslerimizle mücadele edebileceğimizi bildirdiği için…“Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın!” diye bitirmek isterdim. Lakin yurdumda onca yıldır yaşananlara bakınca, o alçakların yurdumun içinde mi, dışında mı olduğu konusu bana eskimez bir tartışmayı hatırlattı: Tavuk mu yumurtadan, yumurta mı tavuktan…Yeniden “istiklal Mücadelesi’nin dillendirildiği bu günlerde, biz daha şimdiden söyleyelim: “ ALLAH, bu millete bir daha İstiklal Marşı yazdırmasın!.”