VİCDANIN SESİYüreğindeki sözleri susturamadıktan sonra İstediğin kadar kır kalemleri.Kağıda yazılanlar silinirdeYüreğe kazıkların kolay çıkmıyor izi…yaşayanlar bilirDöşüne saplanmış bir hancer gibi ölene kadar taşıyorsun yüreğe kazılanlarıKahredip diline gem vurdukların için için bitiriyor seni cevabını alamadığın binlerce sorular birikiyorNedenlerNiçinlerle nefes alıp veriyorsun derdini kimseye anlatamanın iç huzursuzluğunu yaşıyorsun .Anlayabilcek kimsenin olmadığını zaman içinde kavrıyorsun .Artık hiç bir sey hissetmiyorsun ne acı ne ölüm tüm hislerin alınmısUmutların yere mıh gıbı cakılıyorO çok güvendiklerindi seni acımasızca yerden yere vuran acımasızca kanatan!Meğer benim için elini vicdanına koyanlar parmaklarımın sayısı kadar bile değilmiş diye biliyorsun yanlızlığın tam ortasına düşerek çaresizliğinle kendi ayaklarının üstünde toparlanmaya çalışıyorsun!Sırtında taşıyamayacağın yukler dilinde susturdukların yüreğe kazıdıkların  ölene kadar taşıyorsun  canlar