KIMBİLİRTelgrafın tellerini kurşunlamalı’’Öyle değildi bu türkü bilirimBir de içime her ıstasyonda duran  Bir posta katarı gibi simsiyah dumanlar dökerekBazan gelmesi beklenen bazan ansızın çıkagelenHaberler bilirim mektuplar bilirim.Gamdan dağlar kurmalıyımKayaları kelimeler olanKırk ikindi saymalıyımKırk gün hüzün boşaltan omuzlarıma saçlarımaSaçlarının akışını anar anmaz omuzlarındanBaştan ayağa ıslanmalıyımGam dağlarına çıkıp naralar atmalıyım.İçimde kaynayan bir mahşer varBu mahşer birde annelerinin kalbinde kaynarÇünkü onlar yün örerken pencere önlerindeYa da çamaşır sererken bahçelerindeBirden alıverirler kara haberiniOkul dönüşü bir trafik kazasındaCan veren oğullarının.Bir de gencecik aşıkların yüreklerini bilirimBir dolmuşta yorgun şoförler için bestelenmişBir şarkıdan bir kelime düşüverince içlerineKaranlık sokaklarına dalarak şehirlerinBeton apartmanların sağır duvarlarını yumruklayanYa da melal denizi parkların ıssız yerlerindeÖrneğin Hint Okyanusu gibi derinİsyanın kapkara sularına dalan....insanlar gibi