İŞİ BİLENE SORMAK GEREKİYOR.

Bu Devirde Tasavvuf Bir şey asırlardır insanlığın gündeminde kalabilmişse, onun insan fıtratı ve toplum hayatıyla ciddi bir irtibatı mevcut demektir. Ortaya çıktığı günden itibaren gönüllerden ve gündemden hiç düşmeyen kavramların biri tasavvuf. Onu birileri tenkit ederek, diğerleri de tatbik ederek hep gündemde tuttular. Tasavvufu dışarıdan tenkit edenler, onu insanın dünya ile ilişkilerini koparan bir miskinlik ve tembellik merkezi olarak görürken, içine girip yaşayarak tadanlar, insanı Kur’an ve Sünnet dairesinde terbiye eden ve ilâhî edeple süsleyen bir okul olarak tanıtıyorlar. Bu konuda kime kulak verilmelidir? Yolunca gidene ve bilene mi, hiç tatmadığı şeyi inkâr edene mi? Tasavvufu değerlendirirken yapılan temel yanlışlardan biri, ehil kaynaklara başvurmamak... Oysa, özellikle dinî konularda ehil kaynaklara başvurmak şarttır. Ayrıca dini anlamak için başvurulan kişinin ehil olmanın yanında, ârif ve zikir ehli olması da gerekiyor. Dolayısıyla, tasavvufu anlamanın yolu, ilim ve zikir ehli kişilere başvurmaktır. Tasavvuf deyince Ehl-i sünnet ve’l-cemâat çizgisinde giden bir terbiye yolunun anlaşılması gerekiyor.