İŞİN SONU ÖNEMLİ.

İbadette Tevazu İbadetler konusunda hassas davranmanın yanında, tevazunun elden bırakılmaması, kişinin yaptıklarıyla kibirlenmemesi, kendini hiç yeterli görmemesi gerekir. Müslüman ne kadar âciz bir kul olduğunu, her zaman hata edebilecek olduğunu aklından çıkarmaz. Bu nedenle Allah Teâlâ’ya hep tövbe eder, O’na layık kulluğu yapamayacağını itiraf ederek af diler. Bütün iyiliği, güzel sonuçları kendi cüzi gücünden değil, Allah’tan bekler. Kalbi uyanık mümin ne kadar çok ibadet etse de ameline güvenmez. Çok uzun bir zaman boyunca ibadet eden İblis’in kibirlenince lânetlendiğini bilir. Âdem aleyhisselâmın oğlunun bir hata yaparak ne duruma düştüğünden haberdardır. Bel‘am b. Bâûrâ da inanmış ve âlim bir kimse iken şeytanın vesvesesine kanıp nefsinin hevâsına uymakla son nefesini imansız vermiştir. Kur’ân-ı Kerîm’de onun gibiler soluyan köpeklere benzetilmişlerdir. Mahşer günü olacaklar karşısında insanın gücü yok. İnsanın elinden gelen tek şey, bu dünyadayken kul olduğunu, her şeyiyle O’na muhtaç olduğunu bilmesi ve O’ndan affını, merhametini dilemesidir.