DÜŞÜNEREK NASIL KAZANIYORUZ ?

Tefekkür Tefekkür kalbî ibadetlerdendir. Tefekkür Allah’a yakınlığın ilk basamağıdır. Büyükler tefekkürü, “Kalbin, maksada vâsıl olmak için eşyanın manalarını anlamaya yönelmesi” şeklinde tarif etmiştir. Tefekkür Allah’ın yarattıkları hakkında düşünmek, onlardan ibret ve öğüt almak demektir. Allah [celle celâluhû] Kur’ân-ı Kerîm’de akıl sahibi kişileri şöyle anlatmıştır: “O gerçek akıl sahipleri, ayakta (yürürken), otururken ve yanları üzere yatarken (bütün hal ve zamanlarında) Allah’ı zikrederler. Göklerin ve yerin yaratılışını tefekkür ederler” (Âl-i İmrân 3/161). Düşünmek, yani tefekkür her zaman yapageldiğimiz, olağan bir iş gibi görülebilir, ancak yüce Allah bu işi başlı başına bir ibadet addetmiş ve Resûlullah’ın diliyle, “Allah’ın [celle celâluhû] yüceliği, cenneti ve cehennemi hakkında bir saat tefekkür, geceyi ihya etmekten daha hayırlıdır” (Kenzü’l-Ummâl); “Bir saat tefekkür bir senelik (nâfile) ibadetten hayırlıdır” buyurmuştur. Bir diğer rivayette, “Altmış senelik (nâfile) ibadetten hayırlıdır” (Keşfü’l-Hafâ) denilmektedir.