Yüce Rabbimiz, insanı en güzel şekilde yarattığını bildiriyor. Bu en güzel şekil sadece insanın beden özellikleri değildir. Aynı zamanda sahip olduğu birçok güzel meziyet ve faziletleri de kapsar. Bu meziyet ve faziletler bütün insanlarda öz olarak bulunur. Ancak manevi terbiyeyle geliştirilip hayata hâkim kılınabilir.  Bu durumda insanın önünde iki tercih olur. Ya Rabb’inin çizdiği yolda yürüyüp iyi bir insan olacak ya da ebedî mahrumiyetle yüz yüze kalacak. Allah Teâlâ şöyle buyuruyor: “Biz insana yolu gösterdik. İster şükreden olsun, ister nankör!” (İnsân 76/3).  Peygamber’e [sallallahu aleyhi vesellem] İtaat Kur’an’da belirtildiği gibi, Allah’ın gönderdiği peygambere itaat eden kimse, bizzat Allah’a itaat etmiş olur. Ona isyan eden de Allah’a isyan etmiş olur (Nisâ 4/80). Hz. Peygamber’e [sallallahu aleyhi vesellem] uymadan hiç kimse Allah’ın rızasına ulaşamaz. Hz. Peygamber, Allah’a giden yolun kılavuzu, bu yolda insanların terbiyecisidir. Her hükmü Cenâb-ı Hakk’ın hükmü yerindedir. Onu insanlığın önüne koyan yüce Allah’tır. “Bu peygamberime uyun ki, benim muhabbetime, rızama ve cennetime ulaşasınız!” diyen de bizzat yüce Allah’tır.