Evlilikte Niyet Sapmamalı Evliliğe mutluluk, huzur ve Allah’ın rızası gibi güzel niyetlerle adım attığımızdan şüphemiz yok. Fakat o ilk heyecanlı adımların ardından gelen süreçte niyetimizde bir sapma olduğunu üzücü de olsa kabul etmek zorundayız. Hem mutlu etmek hem mutlu olmak anlayışımız zaman geçtikçe tek taraflı  mutlu olma  beklentisine evriliyor. Bu değişim durup dururken olmuyor elbette. Yaşanan hayal kırıklıkları, kavgalar, hatalar eşimizin bizdeki kredisini tüketiyor.  Karşımdaki beni üzerken neden hâlâ onun mutlu olmasını önemseyeyim ki?  diyen iç sesimize fazlasıyla hak vererek evlilikteki  Allah Teâlâ’nın rızası  niyetimizin değişmesine sebep oluyoruz. Sorun da burada yatıyor esasında.  Eşim beni mutlu etmeye çalışırsa yahut istediğim gibi iyi biri olursa mutlu oluruz  anlayışında. Yani evliliği, salt bir mutluluk aracı haline getirerek onu ulvî hedeflerinden koparmakta. Evlilikten yegâne beklenti, mutluluk olduğunda yaşadığımız her sorun eşimizle aramızdaki bağı kolayca zedeliyor. Oysa Allah’ın rızasını gerçekten önemseyen eşler, fırtınalı dönemleri idare etmeyi çok daha iyi beceriyor.