Başkaları İçin Af DilemekAkıllı insan nefsini hesaba çeken, ölümden sonrası için çalışan kimsedir. Âciz, akılsız insan ise nefsinin hevâ ve hevesinin peşinden koşar durur. Allah’tan boş yere temennilerde bulunur. Az olup yeten, çok olup meşgul edenden daha hayırlıdır. Mesut ve bahtiyar olan kişi başkalarının halinden ders alandır. Kendi dağlar gibi ayıbını unutup başkalarının ayıbıyla meşgul olan ne kadar ağlasa yine de azdır.Resûlullah Efendimiz (sallallahu aleyhi vesellem) ümmetine nasıl örnek oldu? Her daim “ümmetim, ümmetim” dedi. Bir başkasının başına gelene sevinilmez. Onun için Allah’tan yardım talep edilir. Tövbe edilir.Bir başkasını ayıplamak-kınamak doğru değildir. Ayıplamak, gıybet etmek yerine, sevmek, onun Allah’tan affedilmesini dilemek, merhamet etmek ne kadar güzeldir! Ne kadar âli bir nimettir!Bu hal, insana tövbeyi hatırlatır, mesuliyetini duyurur. Ümmet-i Muhammed’e merhamet insanın affedilmesine sebep olur. Ümmet-i Muhammed’e merhamet edene yüce Allah da merhamet eder, ümmet-i Muhammed’e gazap edene Allah Teâlâ da acımaz.Selametle