Peygamber Efendimiz [sallallahu aleyhi vesellem] düşmanlara bile kötü söylemeyi yasaklamıştır: “Şu öldürülen müşriklere sövmeyin. Çünkü sizin söylediklerinizden hiçbir şey onlara ulaşmaz. Ayrıca geride kalanlarına da eziyet etmiş olursunuz. Dikkat edin! Çirkin söz gerçekten yasaklanmıştır.” (Tirmizî; Nesâî). Resûlullah Efendimiz [sallallahu aleyhi vesellem] bir başka hadis-i şerifinde de bu konudaki düsturu veciz bir şekilde ifade etmiştir: “Mümin kötülemez, lânet etmez, kötü ve çirkin konuşmaz.” (Tirmizî; Ahmed b. Hanbel)  Dili güzele alıştırmak ve kötü sözden sakındırmak için kişi gerektiği kadar konuşmalı, gerekmediği yerde susmalıdır. Çünkü hayırlı söz daima yeni hayırlara, yeni güzelliklere vesile olur. Şerli sözler ise bu dünyada da ahirette de kişinin başına bela olur. Kötü söz ağızdan çıktığında bir muhatap arar, yeri göğü dolaşır ve en sonunda sahibine döner. Nehaî de [rahmetullahi aleyh] şöyle buyurmuştur: “İnsanların helâk olmasının sebebi ihtiyaç fazlası, lüzumsuz mal ve sözlerdir.”