Kendimiz Olmak.

Allah Resûlü [sallallahu aleyhi vesellem] buyuruyor ki: “Kim bir kavme benzerse o da onlardandır.” Yani ne kadar hümanizm, barış, adalet kavramlarının arkasına saklansalar da tarihteki ve bugünkü halleriyle ürküntü veren kavimlere benzemek, onlardan olmak demektir. Onlarla haşrolmaktan, onların pişmanlıklarına, hüsranlarına ortak olmaktan Allah korusun. Geçmişte o kavimlerle ekonomik, siyasî ve benzeri işbirlikleri ve anlaşmalar yapıldı, yarınlarda da olacak. Ama bunun belli ölçüleri olmalı, değil mi? En önemlisi hiçbir ilişki ve anlaşma, onların hayat tarzlarının bizim bünyemize aktarılması sonucunu doğurmamalıdır. Bizden, başka potalarda erimemiz ne kadar istenirse istensin, biz kendi değerlerimizle varız. Değerlerimizi, kendimizi inkâr edip de yabancıların örf ve âdetlerini benimsemeyiz. Dünya ve Ahiret İyiliği Peygamber Efendimiz [sallallahu aleyhi vesellem], kendisi şu duayı çok eder, ashabına da tavsiye ederdi: “Allahümme rabbenâ âtinâ fi’d-dünyâ haseneten ve fi’l-âhireti haseneten. Ve kınâ azâbe’n-nâr.” Anlamı: “Ey Allahım! Ey Rabbimiz! Bize dünyada iyilik, güzellik ve nimet ver, ahirette de iyilik, güzellik ve nimet ver ve bizi ateş azabından koru” (Buhârî).