ANILAR    AHMET    IŞIKLA   ÖSYM   SINAVI    Gazi lisesi öğretmenliğim yıllarında; muhtemelen 1983 senesi, O, yıllarda ÖSYM sınavı şehrimizde yapılmadığı için; ANKARA' da yapılacak olan sınava; okulumuzun başarılı öğrencilerinden; Ahmet Işık ile birlikte,  gitmeyi planlamıştık. Ahmet şehrin dışına hiç çıkmadığı için; bu yolculukta; ona refakat edecektim. Yolculuğa çıkacağımızın  yakın bir günün de; Ahmet babasını kaybetti. Bu acı hadise, olsa bile; Sınav tarihi belli olduğu için; Onun sınava girmesine yardımcı olmak amacıyla yola koyulduk.    Bu anımı şu nedenle paylaşıyorum. İnsan yaşadığı yere damga vurmalıdır. O, gün Ahmet belki başka biri ile de; Ankaraya sınava gidebilirdi, ya da yalnız gidebilirdi. O ana kadar; şehrimizin dışına hiç çıkmamış olan bu genci yalnız bırakmak; doğru olmazdı. Sorumluluk gereği, bu görevi üzerime almalıydım. Tıpkı başka zamanlarda; başka şahısların yaşadıkları olumlu veya olumsuz olaylarda; değişik görevleri, sorumlulukları üzerime aldığım gibi.     Etrafımızdaki kimi istemeyen, kötü va yanlış düşünceli öğretmen arkadaşlarımın, çevremdeki insanların kasıtlı olarak, yanlış yorumlar yapmalarına rağmen; ben bu tür görevleri severek, üzerime aldım. O, yanlış düşünen insanlara zaten hiç hakkımı helal etmediğimi, zaman, zaman birilerinin yüzüne bile, ifade ettim.    Ben, sadece başarılı öğrencileri değil; bizimle irtibatı olan her arkadaşı, aynı sorumlulukla bağrıma bastım. Değişik yerlerde; yıllar sonra; karşılşatığımız;  O zamanın, kimi öğrenci kardeşlerimiz; HOCAM, sizin evinizde bir yemek yemiştik, bir çay içmiştik... diye söze başlayarak, anılarını sıralarlar...  Anlamak için; Bunu yaşamak gerekir.., yaşamak    Bu anlattığım olay; sadece hatırlanması gereken bir öneme hazi olduğu için; paylaştım...     Yolculuk sonrası, Ankara' da bir otele yerleştik. Sınav tercihleri, sınavdan önce yapılacağı için; tercihleri yapmak amacıyla, istişarede bulunduk. Ahmet, O sene yeni öğretime başlayacak olan ve Türkiye genelinde 20 kişinin alınacağı Nükleer Enerji bölümünü tercih etti. benim ısrarlarıma karşın; ikinci tercihini de yaptık.    Başaracağına o kadar inanmıştı ki; ikinci tercihini bile; zorla yapmış oldu. Sınav öncesi ve sonrası ANKARA' da gezinti yapmıştık.    Başarı ortaya çıkınca; sahiplenen çok olur. Varsın olsun. Yüce Yaradan doğrusunu bilir. Zahmetsiz, emeksiz, çilesiz, başarıları; değişik desteklerle alan insanlar unutmasınlar ki;  Doğru hiç bir zaman saklanamaz. İçi boş ilerlemeler ve sözde başarılar; boş tenekeler gibidir. İçleri hiç bir zaman dolmaz. SADECE dış görünüşleri kaba ve dolu imiş gibi; gözüken tenekelere vurduğunuz zaman; içlerinin boşluğu anlaşılır.    Dostluklar arasındaki, kimi ilişkiler de; böyledir. Siz çok dolu sanırsınız, ancak; boşluğunu, dostlukla ilgili, işlevleri ortaya çıkınca; anlarsınız...    Ahmet başarılı, ancak içine kapanık bir gençti. Bu yolculuğumuz, onunla daha iyi tanışma ve anlama fırsatını vermişti. İnancın, azmin başarıyı nasıl getirdiğinin, bir hikayesidir.    Sonraki yıllarda O, bölümü bitirerek, doktora yaptığını öğrenmeme karşın; Ahmet'le bir daha görüşemedik... Başarı haberlerini, kendisinden duymak isterdik... Selam ve dua ile...