Tuna  nehri  akmam, diyor. Kulaklarımızda; bir hüzünlü türkü, bir marş gibi,  dinlenerek, bizi duygulandıran  zaman, zaman; çeşitli vesilelerle, işittiğimiz; ender  marşlardan,  biridir. Bir ayrılışın, kopuşun, destansı hikayesini anlatır. Biz hikaye gibi algılayabiliriz. Aslında, Bu Marş; Osmanlının hangi oyunlarla balkanlardan kopuşunun acıklı, hüzünlü, bir o kadar düşündürücü serüvenini anlatan, belgesel gibidir. Geçtiğimiz aylarda,  Bosna' da  kutlanan;  Ayvaz Dede anısına, her yıl on binlerce kişinin katılımıyla gerçekleştirilen şenliklerin 504'üncüsü, düzenlenen  törenlerle  kutlandı.  Osmanlıya duyulan hasretin zirve yaptığı; Yine bir hüzün, buruk bir sevinç, geleceğe ümit içerisinde, yaşlı gözlerle bakış...  Osmanlının elbisesini giymenin, sancağını  taşımanın    vermiş olduğu büyük bir gururla, tören alanı dolduruldu.  Ufka uzun, uzun bakarak; sanki gelecek OSMANLI akıncılarının yolları gözlendi.  Bütün bu duygular, Törenin ardında kalanlardı. Balkanlarda; kimi ırmak ve dereler gibi; Tuna nehri, o çağlarda Osmanlı topraklarından; nazlı bir gelin gibi süzülerek, Karadeniz'e boşalmaktadır. Her ne kadar doğuşu o topraklarda olmasa bile; hırçın, deli, kimi zaman taşkın veren; en geniş, su yüzeyi yüksek hali, Osmanlı topraklarında idi. Şimdilerde; uzaklarda kalmış, bizlere küskün,  bir o kadar, nazlı bir şekilde akmaktadır. Yakın zamanlarda; o coğrafyada yaşanmış acımasız, destansı olayları, anlatırcasına; bir rüzgar esintisi ile; kulaklarımızda çınlamaktadır. Bir başka şeyler, söyler bize; Tuna... hatırlatmak ister... hatırlanmak ister...Bu türkünün bir yanında; Osman Paşa ve ordusunun yaşadıkları sıkıntılar içi, içe işlenmiştir. Yine sanki, azgın, kıyıya vuran; su kitleleri,  sert ve horultulu hali ile; Bu Toplumun asırlardan beri; kendi içerisinden yetişen, ihanetlerini mırıldanır, gibidir. O nedenle çok hırçın ve sert, kontrol edilemez hale gelir. Bu hikayenin Avrupa'daki başlangıcı, Viyana kuşatmasındaki, ihanetle başlar... Kısacası; bizi, bizden biri  yaralamıştır...Hani şair, şiirinde; Sakarya nehrine hitaben; NEREDE KARDEŞLERİN, CÖMERT NİL, YEŞİL TUNA...  derken, bu Tuna nehrini kast etmiştir. Sakarya nehrine, onların öksüz, terk edilmiş bırakılmasının, hesabını sorar gibidir. Aynı zamanda; bir çöküşün, yıkılışın en büyük nedeninin ihanet olduğunu, belgesel, gibi anlatır bizlere... Hem Nil topraklarının, hem Tuna topraklarının, nasıl bir ihanetle Osmanlıdan koparıldığı malumdur…Evet, yakın tarihimiz, Osmanlının yıkılış döneminin; bu tür ihanetlerin, boy gösterdiği, yeşerdiği bir ortam olma özelliğini korumaktadır. Son zamanlarda; TV ekranlarında; ilgi ve dikkatle izlenen; ERTUĞRUL, dizisinin baş aktörünün ağzından; şu gerçek, gelecek çağlara hitaben,  yüksek bir ses tonu ile; aktarılmaktadır;Cihan şunu bilmelidir; Zaman, o kadar acımasızdır ki; Bugün, o olayları hatırlamaktan uzaktır. Geçmişte ve günümüzde yaşananlar; Sanki, bir sinema şeridine kaydedilmiş, film gibi hatıralarımızda, canlanır. İçeriğinin ne kadar acılarla dolu olduğu, sonucunun çok ağır bir ihanet olduğu, gözlerden kaçmaktadır. O bir film değil, yaşanmış gerçektir...Yaşadığımız zaman da;  geleceğimiz için;  bu ibret dolu olayları iyi analiz etmek, sonuçlarını iyi değerlendirmek zorunda olduğumuz günlerdir. Şimdilerde; Tuna Nehri, belki de; söylediğimiz, mırıldandığımız; türküler kadar, hafızalarımızda yer almaktadır. Ancak, gerçek bu değildir.  Aynı zamanda, Tuna; Koca bir ihanet, kan, kin, nefret, katliam, acımasız ve öldürücü bir göç, kavramlarını da; bize hatırlatmalıdır. Balkanların, o coğrafyanın simgesi olduğunu hatırlatmalıdır.Bugün, Tuna Nehri simgesinin bize hatırlattığı acımasız günleri yaşamamak için; ihanetlere, oyunlara, altın tepsilerde sunulan zehirlere, içerimizde sürekli dışarı ile irtibat  içerisinde olan, işbirlikçi hainlere dikkat etmek zorundayız. Bu coğrafyanın yeni TUNA nehri türküleri, bestelenmesini istemiyorsak; uyanık olmak, boynumuzun borcudur. Sınırlarımızın civarında yaşanan olayların ne anlama geldiğini analiz, etmemiz lazımdır.  Çok yakınlarda bize; siyah rengini tanıtmak için; kapkara diyerek, siyah rengini daha da, korkunç hale getirenlerin; neden birden bire; aynı renge bembeyaz demelerini anlamamız lazım. Bu uğurda kafa yormamız lazım...  düşüncemizi, zorlamamız lazım... Gelecek, güzel günlerimiz, olayları iyi analiz etmemize bağlıdır...Son terör olayları, Tuna boylarında yaşanan ihanetlerin, tekrarı, gibidir...