Rahmet Peygamberi [sallallahu aleyhi vesellem] sevdiklerine sevdiğini açıkça söyler ve,  Bir kimse din kardeşini sevdiği vakit, ona sevdiğini söylesin  (Ebû Davud) buyurarak sevgimizi beyan etmekten çekinmememizi tavsiye ederdi. Suffe ehlinden Ebû Hüreyre [radıyallahu anh] şöyle nakleder:  Bir defasında Allah Resûlü [sallallahu aleyhi vesellem] gündüz vakti evinden dışarı çıktı. Birbirimizle konuşmadan çarşıya kadar yürüdük. Akabinde oradan ayrıldı ve kızı Fâtıma’nın [radıyallahu anhâ] evine gitti. Sonra da evin avlusunda oturdu ve, ‘Ufaklık burada mı? Ufaklık burada mı?’ diye seslendi. Fâtıma’nın [radıyallahu anhâ] onu yıkayıp temizlemek ve hoş kokan bir gerdanlık takmak için alıkoyduğunu anladık. Çok geçmeden Hz. Hasan koşarak geldi ve birbirlerine sarıldılar. Ardından Resûl-i Ekrem, ‘Allahım! Ben bunu gerçekten seviyorum. Sen de onu sev, onu sevenleri de sev’ buyurdu.  Bunları nakleden büyük sahabi daha sonra şöyle der:  Bu sözleri işittikten sonra kimse benim için Ali’nin oğlu Hasan’dan [radıyallahu anhümâ] daha sevimli olmadı  (Buhârî).